Conta a tradición que os seres mitolóxicos habitan o cuenca do río miño, tales como os xarcos que moraban nos pozos situados por tódala cunca e os homes-pez que eran anfibios coa posibilidade de vivir tanto na terra como na auga.
Unha lenda nos di que cando navegas o Miño polos arredores de Tomiño tes que saudar a lamprea do río para impedir que te chupe a sangue ese animal milenario, primario, que habita so xa no río vampirizando as xentes que non disfrutan do lugar… cores fosforitos de nutrirse de moitísima sangue, pois a xente non se para a disfrutar dun lugar tan milenario e a lamprea do Miño capta a sangue desas xentes para facerse máis forte, máis vermella, case rosa.
O final da lenda é o principio do disfrute, a lamprea do Miño non podera subsistir só se as persoas entenden o espazo que rodea ó Miño no seu estado natural
Cada ano a edición da tardiña do Miño soamente pretende que a lamprea do Miño non se apareza por un día, deblitandola e facendoa un pouquiño máis lebe.
O intento non deixa de ser inútil se non se acompaña de visitas de disfrute continuado a beira do río Miño…
A lamprea de Tomiño cree na relación home río, fai desta relación, da vampirización da que se nutre unha relación
No hay comentarios:
Publicar un comentario